İnsan İslâmî duygu ve düşünce itibariyle hayatta kaldığı müddetçe canlı olmaya ve canlı kalmaya gayret göstermelidir. Böylece potansiyel olarak gelişmeye müsait ve yaratılıştan getirdiği his, duygu ve lâtifelerini inkişaf ettirir; derken gün gelir, gider insanî kemâlâta ulaşır.
Hatta ölürken dili zikirden ıslak olan insanın ötede de yükselmesini ifade eden hadislerden hareketle denilebilir ki, her yönüyle insanî kemalata ulaşma gayreti içinde iken ölen bir insan, yükselmesini berzah âleminde de devam ettirir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder