HER HAFTA BİR ÜLKE TANIYALIM 2 (ÇİN HALK CUMHURİYETİ)

Çin Halk Cumhuriyeti (Kısaca: ÇHC) (Çince: 中华人民共和国 (yardım·bilgi), Hanyu Pinyin: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó), bir Uzakdoğu ülkesi. Kuzeyinde Moğolistan, kuzey doğusunda Rusya ve Kuzey Kore, doğusunda Sarı Deniz ve Doğu Çin Denizi, güney doğusunda Güney Çin Denizi, güneyde Vietnam, Laos, Birmanya, Hindistan, Bhutan ve Nepal, güney batıda Pakistan, Afganistan, Tacikistan, Kırgızistan ve Kazakistan ile çevrilidir. Başkenti Pekin'dir. Çin sözcüğü sıklıkla Çin Halk Cumhuriyeti anlamında kullanılır. Çin'in, ÇHC'den önce de yaklaşık 5000 yıl geriye uzanan bir 'yazılı tarihi' vardır. Bununla birlikte üzerinde ideografik çizimlerin bulunduğu yaklaşık 6000 yıl öncesine ait kalıntılara ulaşılmıştır.[5] Günümüz medeniyetinin temel taşlarını oluşturan kâğıt, barut, pusula ve matbaacılık gibi pek çok buluşun kökenleri Antik Çin medeniyetine dayanmaktadır. Çin Halk Cumhuriyeti, son yıllarda, yapmış olduğu atılımlarla ve politikalarla, dünyanın en önemli ekonomik güçlerinden biri haline gelmeye başlamıştır. Çin Halk Cumhuriyeti'nin bölgede ve dünyada nüfuzu, askeri alandan çok ekonomik alanda kendisini hissettirmektedir. 2020'lerde Çin Halk Cumhuriyeti'nin dünyanın en zengin ekonomisi olacağı öngörülmektedir. Dünyanın alan olarak en büyük dördüncü ülkesi olan Çin Halk Cumhuriyeti, yaklaşık 1.75 milyar nüfusuyla dünyanın en kalabalık ülkesidir. Dünya nüfusunun yaklaşık altıda biri Çin Halk Cumhuriyeti'de yaşamaktadır. Tarihçe [değiştir] Binlerce yıl süren hanedanlar yönetimi, 1912'de milliyetçilerin yönetimi ele geçirmesi ile son bulmuştur.1949'da milliyetçileri yenmeyi başaran Komünist Çinliler (ÇKP) Mao liderliğinde ülke yönetimini ele geçirmiştir. Mao, sosyalist bir devlet kurmak için çalışmaya başladı. Stalin'in ölümüyle ülkede bir süre daha özgürlükçü bir atmosfer hakim oldu. Ama zamanla eleştirilere kapalı ve birleştirmeyi öngören düzenlemeleri büyük başarısızlığa uğrayan Mao politik açıdan zor durumda kaldı. Bu başarısızlığı 1960'larda partinin Maoistler ve pragmatistler olarak ikiye ayrılmasına neden oldu. Mao bir süre arka plana çekilse de halk arasında bir kült olmaya devam etti. Fakat ülkenin kurucusu devrimi tamamlamak istiyordu ve hala özellikle ordu tarafından destekleniyordu. Bu nedenle "kültürel devrim" adıyla yeni bir dizi çalışmayla politik hayata aktif olarak geri döndü. Zamanla çevresindeki hemen herkesle arası açılsa da, 1976 yılında ölene kadar kültürel devrimine devam etti.[6] Kültür Devrimi Hareketi [değiştir] Mao kültürel devrim üzerine düşüncelerini "Küçük Kırmızı Kitap" başlığıyla yayınladı. Bu kitap, ordunun da desteğiyle,(tabi ordu içinde muhaliflere rağmen) kısa sürede milyonlarca kopya olarak çoğaltılarak halka dağıtıldı. Ona göre "kapitalist yol"u seçen herkese karşı bir çeşit savaş açan Mao, edebiyat ve sanat alanında da yoğunlukla propaganda içerikli sosyalist gerçekçilik akımını savundu. Mao'dan Sonra [değiştir] Zhou En Lai başbakan oldu. Zhou, 8 Ocak 1976 tarihinde 78 yaşında öldüğünde, Çin Komünist Partisi içinde "ılımlılar" ve "radikaller" olmak üzere iki kutup oluştu. Radikalleri; 82 yaşındaki Mao Zedong'un eşi Chian Chin yönetiyordu. Chou ölünce, Başbakanlığa Deng Şaoping'in gelmesi beklenirken, Hua Kuo-feng Başbakan oldu. Mao, 9 Eylül 1976'da 72 yaşında ölünce, eşi Chiang yönetiminde etkinliğini devam ettirmek istedi. Ancak, Başbakan Hua, hem parti başkanlığını ve hem de Askeri Komite Başkanlığını ele geçirdi. Bunun sonucu olarak Mao'nun eşi ve üç taraftarı tutuklandı. Bu, radikallerin mücadeleyi kaybetmesi demekti. Çin Milli Kongresi, Şubat 1978'de, 1985 yılına kadar gerçekleştirilecek "Dört Modernizasyon Programı"nı kabul etti. Bu program ile; tarım, endüstri, bilim, teknoloji ve savunma alanlarının, 1985'e kadar çağdaş şartlara kavuşturulması öngörülmekteydi. Fakat, programın maliyeti 600 milyar doları bulmaktaydı. Bu maliyet Çin'i yabancı sermaye teminine yöneltti. Komünist Partinin Mart 1978'de Deng Şaoping'i Başbakan yardımcılığına seçmesi sonucu Çin, önce Japonya yanaştı ve iki devlet arasında Şubat 1978'de 60 milyar dolarlık bir ticaret antlaşması imzalandı. Bu antlaşma, Çin ve Japonya arasında 1937'den beri devam eden savaş halini de sona erdirmiş oldu. Ağustos 1978'de Çin ile Japonya arasında " Barış ve Dostluk" antlaşması imzalandı ve Ekim 1978'de de Deng Şaoping Japonya'yı ziyaret etti. Böylece, Mao'nun ölümünden iki yıl sonra Çin, batıya açılmaya başladı. 1978 yılından itibaren de Amerika ile yakınlaşmaya başlayan Çin, bu ülkeden silah satın alımını başlattı. Bir başka deyişle halk tarafından hoş görülmeyen bu ticaret kızgınlık yarattı ancak bir devrime yol açmadı. Halk Cumhuriyeti bayrağı ve modern Şangay. Yönetim [değiştir] Çin Halk Cumhuriyeti Bu makale serisinin bir parçasıdır: Çin Halk Cumhuriyeti devlet yapısı -------------------------------------------------------------------------------- Hükümet Merkezi Halk Hükümeti Anayasa Eski anayasalar: 1954 1975 1978 Başlıca siyasi ideolojiler Mao Zedong: Mao Zedong İdeolojisi Deng Xiaoping: Deng Xiaoping Teorisi Jiang Zemin: Üç Temsilciler Hu Jintao: Bilimsel Gelişim Kavramı Başkan: Hu Jintao Halk Meclisi UHC daimi komite ÇHC yasama sistemi Başbakan: Wen Jiabao Devlet Konseyi Çin Halk Kurtuluş Ordusu Merkezi Askeri Komisyon ÇHC yasaları Yüksek Halk Mahkemesi Yüksek Halk Denetçisi ÇHC yargı sistemi Çin Komünist Partisi Anayasa Genel Sekreterlik Ulusal kurultay Merkez Komite Sekreterlik Politbüro Politbüro daimi komitesi HSDK Diğer Partiler Seçimler (2008) İdari bölümler İnsan hakları Dış ilişkiler Dış yardımlar See also Hong Kong'da siyaset Macau'da siyaset -------------------------------------------------------------------------------- Diğer ülkeler · Atlas Siyaset portalı gör · tartış · değiştir 20 Eylül 1954 tarihli bir anayasa ile sosyalizm idaresi kurulmuştur.Ancak tamı tamına sosyalist bir ülke olmamışlardır. Mao döneminin ardından yapılan düzenlemelerle yabancı sermaye ithal ettiklerinden gerçek anlamda sosyalist bir ülke değillerdir: İktidara ülkenin tek siyasi partisi olan Komünist Parti hakimdir. Ülkede yasama ve yönetim 1227 üyeli senede bir defa toplanan Milli Halk Kongresi'nin elindedir. Seçmen yaşı 18'dir. Senede bir gün toplanan "Milli Halk Kongresi"nin yürütme meclisi olan Daimi Komisyon veya Devlet Meclisi, Kongre üyeleri tarafından kendi aralarından seçilen bir başkan, 13 temsilci, bir genel sekreter ve 65 milletvekilinden teşekkül eder. Yürütme yetkisi başbakan, 12 temsilci, 32 bakan veya bakan seviyesindeki komisyon başkanları ve genel sekreterden teşekkül eden hükûmete aittir. Yürütmenin bir kolu olan devlet başkanı kongre tarafından dört yıl için seçilir. İdari bakımdan 28 eyalete ayrılmış olup, bunların 5'ini muhtar eyalet, 21'ini eyalet ve 2'sini de birer şehir olan iller teşkil eder. Ekonomi [değiştir] Uzun yıllar kapalı bir ekonomi yapısı gösteren Çin, 1980'lerin başlarında, kollektif tarım uygulamasını durdurdu ve özel teşebbüse yeniden izin verdi. Şu anda Çin dünyanın en büyük ihracatçılarından ve rekor düzeylerde dış yatırım çekmektedir. Dünya Ticaret Örgütü'ne katılma hakkı kazanmıştır. Bu şekilde Çin dış pazarlara daha kolay erişim hakkı kazanacak, ancak dış rekabete de açık hale gelecektir. Bu durumun özel sektör yatırımlarını arttırması ve devlet hala iktidarda tekelini ve bireyler üzerindeki sıkı denetimini sürdürmektedir. 2001 yılının Aralık ayında, Çin Halk Cumhuriyeti'nin Dünya Ticaret Örgütü'yle 15 yıldır sürdürdüğü üyelik müzakereleri tamamlanmış ve hükümet, başta ticaret rejimi olmak üzere ekonomide çeşitli yapısal değişikliklere gideceği ve uluslararası ticaret kurallarına uyumlu hareket edeceğinin sözünü vermiştir. Hemen ertesinde yıllardır sinyalleri verilen yüksek büyüme hızı gelmiş, ticaret hacimlerinde rekorlar kırılmış, uluslararası doğrudan yatırımların en cazip çekim merkezi ÇHC olmuştur. Satın alma paritesine göre hesaplandığında dünyanın en büyük ikinci ekonomisi olan ÇHC'nin normal şartlar altında 20 sene içerisinde bu sıralamada birinci sıraya yükselmesi öngörülmektedir. Son 10 yıldır istikrarlı bir şekilde sürdürdüğü % 10'a ulaşan kalkınma hızıyla, 'yüzyılımızın yeni küresel gücü' olarak anılmaya başlanmıştır. Dış Ticaret [değiştir] Ülkenin başlıca ihracat yaptığı ülkeler: ABD (%21.1), Hong Kong (%17.4), Japonya (%13.6), Güney Kore (% 4.6), Almanya (% 4), Hollanda (%2.7), Singapur (%2.2), Türkiye (%2.1) şeklinde sıralanmaktadır. Aynı doğrultuda, ülke belli bir miktar da ithalat yapmaktadır. Ülke, Japonya (%18), Tayvan (%11.9), Güney Kore (%10.4), ABD (%8.2), Almanya (%5.9), Hong Kong (%3.9), Rusya Federasyonu (%3.3), Malezya (%2.5) gibi ülkelerden mal satın almaktadır. Ülke dışarıya rafine edilmiş petrol ürünleri, yağlama maddeleri, kimyasal ürünler, alkollü içecekler, alkolsüz içecekler, bitkisel yağlar, hayvansal yağlar, elektrikli makineler, ulaşım ekipmanları, büro malzemeleri, canlı hayvanlar, su ürünleri, pirinç, çay, konserve meyve-sebze, ham ipek, kömür, pamuk ipliği, hazır giyim eşyası, ayakkabı, spor eşyası, hafif sanayi mamulleri, demir-çelik ürünleri, oyuncaklar, elektronik eşya, telekomünikasyon ekipmanları gibi ürünler satmaktadır. Aynı doğrultuda, ülke dışarıdan muhtelif gıda ürünleri, elektrikli makineler,motorlu taşıtlar, ham petrol, yağlama maddeleri, bitkisel yağlar, hayvansal yağlar, doğal kauçuk, kereste, kâğıt hamuru, pamuk, demir cevheri, gübre, plastik ürünler, çelik mamulleri, elektronik devreler ve kimyasallar satın almaktadır. Ordu [değiştir] ABD Genelkurmay Başkanı Deniz Piyade Orgenerali Peter Pace için Çin Halk Cumhuriyeti Savunma Bakanlığı'nın önünde düzenlenen karşılama töreninde Çin Halk Kurtuluş Ordusu şeref kıtası (Pekin, Çin Halk Cumhuriyeti, 22 Mart 2007) Çin asker sayısı açısından dünyada birinci sıradadır.[7] Bunun nedeni nüfûs ve askerlik mesleğinin uygun olmasıdır. Pentagon, ÇHC ordusunu 21. yüzyıl'ın en büyük tehlikesi olarak görmektedir.[kaynak belirtilmeli] 2007 yılında orduyu modernize etmek için tam 137 milyar dolar harcanmıştır.[kaynak belirtilmeli] Ayrıca komünist ünlü ÇHC ordusunun ihtiyaçlarını kendileri karşılamaktadır. J-10 adında bir Jet ve Type serisi altında birçok tank yapılmıştır. Üye Olduğu Uluslararası Örgüt ve Kuruluşlar [değiştir] AfDB (Afrika Kalkınma Bankası) APEC (Asya-Pasifik Ekonomik İşbirliği Forumu) ARF AsDB (Asya Kalkınma Bankası) ASEAN (Güneydoğu Asya Ülkeleri Örgütü) BIS (Uluslararası İmar Bankası) CCC (Gümrük İşbirliği Konseyi) CDB (Karayipler Kalkınma Bankası) ESCAP (Asya ve Pasifikler Ekonomik ve Sosyal Komisyonu) FAO (Gıda ve Tarım Örgütü) G-77 IAEA (Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı) IBRD (Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası) ICAO (Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü) ICC (Milletlerarası Ticaret Odası) ICFTU (Uluslararası Serbest Ticaret Birlikleri Konfederasyonu) ICRM (Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Hareketi) IDA (Uluslararası Kalkınma Birliği) IFAD (Uluslararası Tarımsal Kalkınma Fonu) IFC (Uluslararası Finansman Kurumu) IFRCS (Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Toplulukları Federasyonu) IHO (Uluslararası Hidrografi Örgütü) ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü) IMF (Uluslararası Para Fonu) IMO (Uluslararası Denizcilik Örgütü) Inmarsat (Uluslararası Denizcilik Uydu Teşkilatı) Intelsat (Uluslararası Telekomünikasyon ve Uydu Örgütü) Interpol (Uluslararası Polis Teşkilatı) IOC (Uluslararası Olimpiyat Komitesi) ISO (Uluslararası Standartlar Örgütü) ITU (Uluslararası Haberleşme Birliği) LAIA (Latin Amerika Entegrasyon Birliği) MINURSO (BM Batı Sahra Referandum Misyonu) NAM OPCW (Kimyasal Silahları Yasaklama Organizasyonu) PCA (Daimi Hakemlik Mahkemesi) UN (Birleşmiş Milletler) UN Güvenlik Konseyi UNAMSIL (BM Sierra Leone Misyonu) UNCTAD (Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı) UNESCO (Eğitim-Bilim ve Kültür Örgütü) UNHCR (BM Mülteciler Yüksek Komiserliği) UNIDO (Endüstriyel Kalkınma Örgütü) UNIKOM (BM Irak-Kuveyt Gözlem Misyonu) UNITAR (BM Eğitim Araştırma Enstitüsü) UNMEE (BM Etyopya-Eritre Misyonu) UNTAET (BM Doğu Timor Geçiş Yönetimi) UNTSO (BM Mütareke Gözlem Örgütü) UNU UPU (Dünya Posta Birliği) WHO (Dünya Sağlık Örgütü) WIPO (Dünya Fikri Mülkiyet Teşkilatı) WMO (Dünya Meteoroloji Örgütü) WToO (Dünya Turizm Örgütü) WTrO (Dünya Ticaret Örgütü) ZC Bölgeler [değiştir] Ana madde: Çin Halk Cumhuriyeti'nin idari bölümleri Eyaletler（省） Bu haritanın daha büyük bir versiyonu için buraya gidiniz. Ānhuī (安徽) Fújiàn (福建) Gānsù (甘肃) Guǎngdōng (广东) Guìzhōu (贵州) Hǎinán (海南) Héběi (河北) Hēilóngjiāng (黑龙江) Hénán (河南) Húběi (湖北) Húnán (湖南) Jiāngsū (江苏) Jiāngxī (江西) Jílín (吉林) Liáoníng (辽宁) Qīnghǎi (青海) Şensi (Şansi) (陕西) Shāndōng (山东) Şansi (山西) Sìchuān (四川) Yúnnán (云南) Zhèjiāng (浙江) - - Özerk Bölgeler（自治区） Guangxi Zhuang (Taylar) Özerk Bölgesi (广西壮族自治区) İç Moğolistan Özerk Bölgesi (内蒙古自治区) Níngxia Huizu (Müslümanlar) Özerk Bölgesi (宁夏回族自治区) Sincan Uygur (Xinjiang) Özerk Bölgesi (新疆维吾尔自治区) Tibet (Xizang) Özerk Bölgesi (西藏自治区) Merkeze direkt bağlı Belediyeler（直辖市） Başkent: Běijīng (北京市) Chóngqìng (重庆市) Shànghǎi (上海市) Tiānjīn (天津市) Özel Yönetim bölgeleri（特别行政区） Hong Kong (Xiānggǎng) (香港特别行政区) Macau (Àomén) (澳门特别行政区) Demografi [değiştir] Çin Halk Cumhuriyeti etnik yapısı Ayrıca bakınız: Çin Halk Cumhuriyeti'nin 56 resmî etnik grubu Çin nüfusunun %92'sini Han ulusu olarak bilinen etnik Çinliler oluşturur. Bunun dışında hükümet tarafından tanınan 55 etnik grup vardır. Bu 55 etnik gruptan bazılarının Çince'den tamamen farklı olan kendi lisan, kültür ve inançları bulunmaktadır. Çin'deki etnik gruplar nüfüsa oranlarına göre aşağıdaki gibi sıralanmaktadır: Han (汉族 : Hàn Zú) Çin'deki 55 etnik grup 01 Zhuang (壮族) 02 Mançu (满族) 03 Hui¹ (回族) 04 Miao (苗族) 05 Uygur (维吾尔族) 06 Yi (彝族) 07 Tujia (土家族) 08 Moğol (蒙古族) 09 Tibetli (藏族) 10 Buyei (布依族) 11 Dong (侗族) 12 Yao (瑶族) 13 Koreli (朝鲜族) 14 Bai (白族) 15 Hani (哈尼族) 16 Li (黎族) 17 Kazak (哈萨克族) 18 Dai² (傣族) 19 She (畲族) 20 Lisu (傈僳族) 21 Gelao (仡佬族) 22 Lahu (拉祜族) 23 Dongsiang (东乡族) 24 Va (佤族) 25 Sui (水族) 26 Nasi³ (纳西族) 27 Çiang (羌族) 28 Tu (土族) 29 Şibe (锡伯族) 30 Mulao (仫佬族) 31 Kırgız (柯尔克孜族) 32 Dahur (达斡尔族) 33 Jingpo (景颇族) 34 Sala (撒拉族) 35 Blang (布朗族) 36 Maonan (毛南族) 37 Tacik (塔吉克族) 38 Pumi (普米族) 39 Achang (阿昌族) 40 Nu (怒族) 41 Evenki (鄂温克族) 42 Gin* (京族) 43 Jino (基诺族) 44 De'ang (德昂族) 45 Özbek (乌孜别克族) 46 Rus (俄罗斯族) 47 Yugur (裕固族) 48 Bonan (保安族) 49 Monba (门巴族) 50 Oroqen (鄂伦春族) 51 Derung (独龙族) 52 Tatar (塔塔尔族) 53 Hezhen (赫哲族) 54 Lhoba (珞巴族) 55 Gaoshan** (高山族) 1. Hui (回族 : Huí Zú, Çinli Müslümanlar olarak da bilinir) 2. Dai (傣族 : Dǎi Zú, Dai Lue olarak da bilinir, Tai etniğe bağlı bir etnik gruptur) 3. Naxi (纳西族 : Nàxī Zú) (Mosuo (摩梭 : Mósuō) dahil) 4.* Gin (京族 : Jīng Zú), yani Vietnamlı ya da Kinh'ler 5.** Gaoshan (高山族 : Gāoshān Zú), (bkz. Tayvan aborijinleri) Din [değiştir] Çin halkının dini, Antik çağlardan bu yana çoğulculuk olarak tanımlanır. Çin toprakları Taocu, Budist ve Çin folklorik dinlerine ait tapınaklarla doludur. Mahayana Budizmi, 1. yy'dan beri Çin'deki en büyük organize din olarak yaşamayı başarmıştır. Çin halkının çoğu Budisttir. Net bir rakam olmamakla beraber Budistlerin oranının %50 (660 milyon) ila %80 (1 milyar) olduğu düşünülmektedir. Nufusun %30'u (400 milyon) Taocudur. Bununla birlikte halkın bir kısmı kendini hem Taocu hem de Budist kabul ettiği için net bir yüzde verilememektedir. Azınlık dinleri Hıristiyanlık (%3-4 / 40-54 milyon), İslam (%2-3 / 30 milyon), Hinduizm, Dongbaizm, Bon ve bazı diğer küçük tarikat ve gruplardır. 2005'te yapılan bir araştırmaya göre nüfusun %14'ü (180 milyon) kendisini dinsiz olarak tanımlamaktadır. Basın-Yayın Hayatı [değiştir] Çin basın-yayını ülke yönetimince denetleniyor. Pekin yönetimi yabancı haber kaynaklarının yayınlarını seçerek ve uygun olmayan internet sitelerine (porno, anti-devlet vs.) girişi bloke ederek bilgi erişimini de denetlemeye çalışıyor. Hong Kong'un 1997'de Çin yönetimine bırakılması ardından buradaki medyanın bağımsızlığını yitireceği kaygıları duyuluyordu ancak bu gerçekleşmedi. Hong Kong medyası yayın siyaseti açısından hala özgür bir çizgi izliyor ancak yönetimden müdahale endişeleri de varlığını sürdürüyor. Çin basınında yetkililerin başarısızlıkları da, yolsuzluk yaptıkları suçlamaları da yer buluyor. Ancak medya genel olarak Çin Komünist Partisi'nin iktidar üzerindeki tekelini sorgulamaktan kaçınıyor. Televizyon haber kaynakları arasında en yaygın olanı. Televizyon sektörü özellikle büyük kentlerde rekabete açık. Çinli yetkililerin açıkladığı 2002 rakamlarına göre, ülkede 1 milyar 100 bin televizyon izleyicisi var. Çin, abonelik sistemiyle işletilen televizyonlar için de büyük bir pazar. 2010'a kadar ülkede 128 milyon kişinin bu hizmetlere abone olması bekleniyor. Devlet denetimindeki merkezi televizyon ile bölgesel ve yerel kanallar da izleyici kitlelerini çekebilmek için mücadele halinde. Ülke dışından yayın yapan kanalların izlenebilirliği sınırlı. Time Warner, News Corp ve Hong Kong merkezli Phoenix TV gibi büyük kuruluşlara ait belirli kanalların Guangdong eyaletinde kablolu sistemle yayınlanabilmesi için yapılmış bazı anlaşmalar bulunuyor. Buna karşılık, Çin Merkezi Televizyonu'nun (CCTV) İngilizce yayınları da uydu aracılığıyla ABD ve İngiltere'deki izleyicilere aktarılıyor. Pekin yönetimi yabancı yayınların ülke içinde kuruluşların yayın imkânları kullanılarak aktarılmasına, 'ulusal güvenliği veya siyasi istikrarı tehdit etmeme' koşuluyla izin verilebileceğini söylüyor. Çin'de internet kullanımı da denetim altında tutulmasına rağmen hızla yayılıyor. Çin'de 2010 yılı itibariyle 450 milyon internet kullancısı olduğu, bu sayının özellikle kentsel alanlarda yoğunlaştığı düşünülüyor. Pekin yönetimi, yasaklı Falun Gong ruhani hareketine, insan hakları savunucusu gruplara ya da dış haber kaynaklarına ait olan sitelere erişimi de sık sık engelliyor.Ayrıca Uygur Türk'lerinin maruz kaldığı şiddet dolu olaylara basın yasağı koyuluyor ve engelleniyor. Harita [değiştir] Ayrıca bakınız [değiştir] 2008 Yaz Olimpiyatları Doğu Türkistan Kaynakça [değiştir] 1.^ China – People. https://www.cia.gov.+2009. Erişim tarihi: 1 Jan. 2010. 2.^ a b c d "People's Republic of China". IMF. Erişim tarihi: 21 Nisan 2010. 3.^ CIA World Factbook [Gini rankings] 4.^ Human Development Report 2009. The United Nations. Retrieved 5 October 2009. 5.^ "China" Encyclopædia Britannica. Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2008. 6.^ Mark Almond, Revolution:500 Years of Struggle for Change, Londra: De Agostini Editions, 1996, s. 149-150 7.^ id=China GlobalFirePower.com İlgili Referans-Materyal [değiştir] Prof. Dr. Turgut Turhan, Parlayan Küresel Güç Çin ve Kıbrıs, Gazimağusa 2009, 37 s. İlgili Şarkılar [değiştir] Millî marşı: "Gönüllü ordu marşı" (义勇军进行曲 / 義勇軍行進曲 yìyǒngjūn jìnxíngqǔ, aslen Fengyun Ernu (风云儿女/ 風雲児女 "fēngyún érnǚ") adlı propaganda filmindeki şarkıdır) Dinle CCTV ver. "Doğu Kırmızı" (东方红 / 東方紅 / dōng fāng hóng: Kültür Devrimi döneminin de facto millî marşı) Dinle Dış bağlantılar [değiştir] Genel bakış China at a Glance People's Daily BBC News – Country Profile: China The World Factbook için China verileri Modern China: A Primer—slideshow by Life magazine "Rethinking ‘Capitalist Restoration’ in China" by Yiching Wu Key Development Forecasts for China from International Futures Belgeler "China on the Rise" China in the Red, 1998–2001. PBS Frontline. China From the Inside Hükümet The Central People's Government of People's Republic of China (İngilizce) China Internet Information Center (İngilizce)—Resmi hükümet portalı Çalışmalar Assertive Pragmatism: China's Economic Rise and Its Impact on Chinese Foreign Policy The Dragon's Dawn: China as a Rising Imperial Power History of The People's Republic of China 1949 sonrası önemli olayların zaman çizelgesi Media, advertising, and urban life in China.